Spring naar content
Blog: wij zijn Tactus

Lesjes leren

23 maart 2021

Ik moet tegenwoordig op mijn 52e huiswerk maken. Jaja, het is me wat. Ik heb nogal wat trainingen gevolgd en ben nog steeds bezig met het volgen van lessen die mij verder af kunnen helpen van mijn verslaving, maar mij tegelijkertijd ook dichterbij brengen. Dichter bij het uitleggen aan onwetenden wat een verslaving is en wat verslaving doet. In mijn ogen is het belangrijk om stigma en vooroordelen weg te halen bij ‘de gewone burger’.

De belangrijkste les van de laatste twee jaar leerde ik echter afgelopen week thuis. Er was wat gebeurd. Ik werd beschuldigd van iets wat ik niet gedaan had. En heel toevallig stond die beschuldiging min of meer in contact met hoe mijn verslaving ooit begonnen was. Het was op een vrijdag, beetje overstuur ging ik naar huis. Bekijk het maar, het is weekend. Maar eenmaal thuis ging het met het uur slechter.

De gedachte aan die beschuldiging, aan dertig jaar terug, alles kwam bij elkaar. Ik werd misselijk van mezelf en moest enorm kotsen. Ik ga gebruiken. Ik weet het zeker, dit is de dag. Enorme trek… gelukkig: lockdown. Weggaan uit huis heeft geen nut en misschien krijg je nog een boete ook. Trek uitzitten. Zaterdagmorgen, buikpijn van het vele overgeven, beetje zere keel ook. Wat heb ik gisteren gegeten? O nee, ik heb helemaal niet gegeten, de lust tot eten was me vergaan. Spoken in mijn hoofd doemen op. Gaat het verleden me nu na dertig jaar nog weer inhalen? Moet ik weer vechten tegen iets wat er niet is?

Laat ik maar normaal proberen te doen. Ik ga even naar de markt. Een lekkerbekje halen, iets wat ik elke zaterdag probeer te doen als een soort beloning voor de week. Mezelf belonen, toch al een ding, maar goed. Ik haal hetzelfde lekkerbekje als altijd. Ik sta er mee in mijn handen, neem een hapje en wat denk je: kokhalzen. Ik van slag, maag van slag en wat ik ook probeerde, ik kreeg ‘m niet weg. Vis moet zwemmen, flesje sinas erbij, maar ook dat mocht niet baten. De helft maar weggegooid. Naar huis met rare gedachten door mijn hoofd. Het blijft zoemen… Rotdag!

Ik wilde me weer herinneren waarom ik dat toen gedaan heb, en nu nog steeds doe: clean blijven.

Wat moet ik nu, hoe kan ik mezelf helpen? Ik weet het: ik ga morgen, zondag, op mijn scooter naar Zutphen. Het wordt lekker weer dus dat kan best. Ik ga naar mijn oude afdeling, Tactus IMC. Even kijken en de sfeer proeven. Ik wilde me weer herinneren waarom ik dat toen gedaan heb, en nu nog steeds doe: clean blijven. Ik werd super ontvangen. Echt waar, zo fijn. “Hee Patrick, hoe is het? Kom je koffiedrinken?” “Ja ook, maar ik heb deze omgeving even nodig, want ik ga even niet zo goed”, zeg ik. “Ga zitten man, zet ik even koffie. Jammer dat je zo laat bent, mijn dienst zit er over twintig minuten op.” We hebben een fijn gesprek gehad. Zeker veertig minuten later zeg ik tegen hem: “Moet jij niet weg?” “Ja, zo meteen.” Hij nam alle tijd voor mij.

Met een superfijn gevoel reed ik terug naar huis. Zonnetje op mijn kale klets en weer met een fijne gemoedstoestand. Ik heb een hoop geleerd dat weekend. Zonder training, zonder huiswerk. Hoe snel kan een geestelijke gemoedstoestand terugslaan op je lichaam? Heel snel kennelijk, binnen een paar uur. Man wat was ik ziek. Maar ook, dat ik het kan! Clean blijven in een moeilijke situatie. Dat ik weet wat ik nodig heb in zo een situatie. En dat ik dat dan ook doe! En natuurlijk ben ik het staflid van het IMC dankbaar. Daar werken zulke fantastische mensen allemaal. Weet je, het zijn geen vrienden, maar wel mensen die jou op je dieptepunt hebben meegemaakt. Die je geobserveerd hebben. Die je verhaal kennen. Het zijn mensen geworden, waarbij als je gaat zitten, je zware jas van duizend kilo afvalt, want na twee zinnen hebben ze je toch wel door. Je bent veilig bij ze!

Ik was blij en trots dat ik dit mocht vertellen maandag bij mijn WMEE-cursus (Werken Met Eigen Ervaring). Het verbaasde me dat een dame uit mijn groep vertelde dat zij mindere ervaringen had. Zij is vier jaar nuchter en laatst ook terug geweest naar haar oude afdeling, maar om welke reden dan ook mocht ze de afdeling niet op. Zonde, ze zou een voorbeeld kunnen zijn voor eenieder die op dat moment is opgenomen. Hét bewijs dat het kan, en een betere reclame kun je je als kliniek toch niet wensen? Kennelijk ben ik niet de enige die nog lesjes kan leren!

7 reacties op “Lesjes leren”

  1. Jeetje Patrick, wat ontzettend knap gedaan! Ik kan me indenken dat dit heel erg raakt aan ervaringen uit het verleden. Zou me voor kunnen stellen dat dit een terugval uit zou kunnen lokken.
    Ben erg trots op je, en als ik dit lees ben ik stiekem ook heel trots op mijn team!!

  2. Wauw Patrick, wat een indrukwekkend blog! Je emotioneert me oprecht. Blijf alsjeblieft schrijven.

  3. Ech Patrick, wat een mooi artikel en mooie woorden voor ons team. We zijn ontzettend trots op jou en ook op onze manier van werken!! 👍😀

  4. Hey Patrick,
    Wat een mooie ontwikkeling maak je weer door.
    Heel fijn om te lezen dat je dit ook weer hebt doorstaan.

  5. Prachtig dit! Had nog niet eerder iets van je gelezen. Je bent een mooi mens in herstel Patrick. Inspirerend.

  6. Ik kom bij je geschreven stukjes via de site van Korak. Bij deze blog raakte je me zo, tranen over mijn wangen. Wat fijn dat je op zo’n moeilijk moment de moed hebt om naar een veilige plek te gaan waar mensen jou kennen en kunnen steunen. Het geeft me hoop dat het voor mij in de toekomst ook mogelijk is! Dankjewel!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerd

  • Tactus in Beeld
Tactus biedt therapie in allerlei soorten en maten en één van die therapievormen is groepstherapie. Wat houdt dat eigenlijk in en wat is het voordeel voor cliënten?
  • Tactus in Beeld
Tijdens de heropening van onze locatie aan de Polstraat in Deventer zorgde Rick Kamphuis met zijn foodtruck voor de feestelijke hapjes. Zelf was Rick ooit cliënt bij Tactus, later was hij als ervaringsdeskundige jarenlang collega.
  • Tactus in Beeld
Door Tactus, FEA (Federatie Eerstelijnszorg Almelo) en Menzis is enkele jaren geleden een project gestart naar vroegsignalering en -behandeling van verslaving in de huisartsenpraktijk in de regio Almelo.