Patrick van der Jagt ‘Caveman010’ op bezoek in de Piet Roordakliniek: “Het is nooit te laat”

Onlangs hadden we in onze Piet Roordakliniek in Zutphen een speciale gast: Patrick van der Jagt, ook wel bekend als Caveman010. Na een groot deel van zijn leven verslavingen gehad te hebben en dakloos geweest te zijn, begon Patrick (die je kunt kennen van het tv-programma ‘Het Rotterdam Project’) drie jaar geleden aan zijn herstelproces. Inmiddels is hij twee jaar clean en sprak hij in onze kliniek over zijn leven en zijn herstel.

Het nieuwsgierige publiek druppelt langzaam de grote gezamenlijke ruimte van de PRK binnen. Wanneer Patrick begint te praten luistert het publiek aandachtig. Patrick vertelt over zijn jeugd en het opgroeien in een gezin waar alcohol heel gewoon is, en verslaving zeker geen onbekende. Mede dankzij een enorm minderwaardigheidscomplex en de invloed van middelen gaat het al snel niet goed met Patrick. Hij schetst een beeld van zichzelf als kind van een jaar of 13: “Toen was het al roken, snuiven en stelen. Rond die leeftijd werd ik al toegewezen aan justitie, als ik terugkijk hoort een kind op die leeftijd gewoon thuis te komen van school en huiswerk te maken.”

Jarenlang zwerft hij dakloos door Rotterdam en draait zijn leven alleen nog maar om gebruik. Tot het tij zich drie jaar terug langzaam begint te keren: “Op 43-jarige leeftijd besloot is alsnog mijn leven om te gooien. Drie jaar geleden begon mijn herstel, maar was ik nog aan het vechten, tegen mezelf en tegen herstel. Sinds twee jaar gebruik ik helemaal niks meer. Het is nooit te laat om van gedachten te veranderen en clean te worden.” Ook op andere vlakken gaat het hem nu voor de wind: hij heeft een vriendin en samen hebben ze een aantal maanden terug hun eerste kindje gekregen.

Wat Patrick de aandachtig luisterende groep vooral mee wil geven is het belang van herstel. “Ik denk dat we het hier allemaal wel weten: het eindigt in de kliniek, in de bak of de dood. Ik was ten dode opgeschreven en ik werd door iedereen met de nek aangekeken. Ik had mezelf ook opgegeven, maar zelfs dan is er een weg terug: ik wil laten zien dat het kan, en dat het werkt. Zelfs de laatste dag voor ik sterf wil ik nuchter doorbrengen. Omdat ik zó gelukkig ben. Ik gun iedereen hier herstel.”

Als hij klaar is met zijn verhaal krijgt het aanwezige publiek ruimschoots de tijd om Patrick vragen te stellen. Ook Tactus stelde hem na afloop nog een aantal vragen.

Patrick, hoe is het voor jou om hier te zijn?

“Een omgeving als deze is voor mij persoonlijk heel herkenbaar. De energie van de mensen, hoe ze kijken, hoe ze doen, hoe ze praten. Echt een bonk aan herkenning. Behoorlijk confronterend ook, maar het is wel een confrontatie die ik nodig heb. Het helpt om me scherp te houden in mijn herstel. Herstel heeft veel werk en onderhoud nodig, bijna als een fulltime job, en dit is één van de manieren waarop ik daar aan blijf werken.”

Kun je vertellen wat herstel voor jou betekent?

“Voor mij is het alsof ik eindelijk mijn leven heb teruggekregen. Ik kwam uit een situatie waar het een kwestie van leven of dood was en ik heb uiteindelijk het heft in eigen handen genomen. Ondanks het minderwaardigheidscomplex wat ik al vanaf jongs af aan had, ben ik mezelf anders kunnen gaan zien. Herstel is eigenlijk ook door een andere bril kijken.”

Waar haal je nu geluk uit?

“Uit een heleboel kleine dingen in het dagelijks leven van nu. Vroeger dacht ik dat de drugs geestverruimend voor me waren, maar ik was een slaaf van de drugs. Nu weet ik dat mijn geest pas verruimd is vanaf de dag dat ik nuchter ben geworden. Nu geniet ik bijvoorbeeld enorm van mijn zoontje en de geluidjes die zo’n kleintje maakt. Als ik ’s ochtends wakker word hoor ik al wat gepruttel uit zijn bedje komen en als ik hem dan aankijk begint hij te lachen. Dat is geluk. Dat ik er altijd voor hem ben en dat ik hem kan beschermen.”

Wat wil je mensen hier meegeven?

“Dat ze er niet alleen voor staan. En dat het nooit te laat is, er is altijd een weg terug. Ik wil een beter leven voor ze en herstel is zo belangrijk. Stel je open en eerlijk op en werk er voor. Je moet er elke dag dingen voor doen, maar het maakt je leven zo veel mooier.”