Spring naar content
Blog: wij zijn Tactus

De tentman

3 september 2024

Elk mens wil een plek hebben die hij of zij zijn eigen plek kan noemen. Veel mensen willen gewoon een huis, met alles wat daar bij hoort. Ronald niet. Hij woont al ruim een jaar in een tent op een plek die je vanaf de openbare weg niet ziet. Het is een goede plek, want Ronald kan hier prikkelarm wonen en daardoor voelt hij zich veel beter dan op andere woonplekken. Dat hij hier woont, in een goede visserstent, is bekend bij de instanties. Denk aan de gemeente, politie en handhaving en de bemoeizorg. Ik kom als één van de weinige langs en dat vindt Ronald prima. Hij leeft vooral een solitair bestaan. Hij redt het prima zonder al teveel sociale contacten. Ja, hij heeft contact met zijn familie. Ook dit is niet veel en op deze manier precies goed.

Zoals dat vaak gaat in films, als er een ideale situatie is, komt er een kink in de kabel en iets soortgelijks voltrekt zich nu in het stabiele leven van Ronald. Hij woont langs een kanaal, met rondom enkel vergezichten: weilanden tot zover het oog reikt. De grond waar hij op staat is van het waterschap. Heel naïef gezien zou je zeggen: ze gaan over het water en dat Ronald hier elke dag slechts naar kijkt, mag toch geen onoverkomelijk probleem zijn. Zo zit het niet. Hij staat op hun grond en na een jaar is de maat bijna vol.

Ook de gemeente die het in eerste instantie gedoogde,  begint tegen te pruttelen. De ene afdeling, het sociaal domein, gedoogd het en wil blijven meedenken om een betere plek te vinden. Een andere afdeling, het fysiek domein, is van mening dat dit niet langer getolereerd kan worden want het schept een precedent dat straks meer inwoners van deze gemeente een tentje gaan opzetten langs dit kanaal, of misschien zelfs op plekken binnen de gemeente die meer in het oog springen.

Ik bezoek Ronald met enige regelmaat en ik ken niet zo veel mensen die elke keer zo blij en gelukkig ogen als ik langskom. Deze leefsituatie past hem als gegoten. En niet alleen op warme zomerse dagen. Hij was net zo in goeden doen op een koude winterse dag.

Films lopen in veel gevallen goed af. Anders valt de kijker zo slecht in slaap. Soms lopen films slecht af voor de hoofdrolspeler en ik hoop dat het verhaal van Ronald een mooi vervolg krijgt. Hij staat open om verder te kijken dan deze plek. Maar om hem hier weg te sturen, met argumenten dat ‘wonen in een tent’ niet in het agrarische bestemmingsplan staat…  Hier woont iemand die het in een normale woonwijk niet is gelukt om te wonen, maar hier heeft hij zichzelf overtroffen. Hier kan hij wonen, zonder enige vorm van overlast voor zijn omgeving. Wat het bestemmingsplan ons ook maar vertelt.

Waarom kan de maatschappij, want dat zijn wij toch met z’n allen, dit niet simpelweg accepteren?

Eén reactie op “De tentman”

  1. Omdat er blijkbaar patronen, systemen, organisaties, overheden…mensen…zijn die de problemen met acceptatie, verdraagzaamheid, flexibiliteit, out of the box denken, openstaan voor alternatieven…. alles wat anders zou kunnen en mogen zelfs volgens “de geest van de wet”… in stand houden….. waardoor er voor mensen die er juist de mogelijkheden van inzien, te weinig ruimte en vrijheid kunnen krijgen….
    Wederzijds begrip en acceptatie zou ons allen al verder kunnen helpen…. Lijkt mij

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerd

  • Blog: wij zijn Tactus
De herfst. Een tijd waar de bladeren verkleuren en van de boom afvallen. Een tijd van loslaten, en naar jezelf teruggaan. Een mooie tijd voor een Talk ’n Joy dag.
  • Tactus in Beeld
Metaforisch is de nieuwe woonzorgvoorziening De Sluis van Tactus in Hengelo ook te beschouwen als een sluis. Het leven van bewoners is geheel anders dan daarvoor.
  • Tactus in Beeld
Bij Tactus zet Wilco zich als verpleegkundige dagelijks in voor mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB) die kampen met verslaving. Dat doet hij op één van onze TOPGGz-afdelingen.