Beloningssysteem

Ik kamp er al heel lang mee: mijn beloningssysteem is kapot. Ik kan mezelf niet belonen. En ja, dat heeft echt alles te maken met mijn oude verslaving. Het was altijd heel simpel, je betaalt je vaste lasten, je eten, je drinken en je verslaving, en dan is het geld op…

En terwijl ik dit opschrijf en lees denk ik: Patty, mooi sprookje! Ben je de periode vergeten dat drugs en andere dingen voor je vaste lasten gingen? Dat je afgesloten was van water en gas? Dat je je behoefte moest doen op een krant en die vanwege de lucht op het balkon moest “bewaren”. Douchen bij de buurman? Gewoon omdat je te graag gebruikte? Zou het bijna vergeten, maar zo ging het er dertig jaar geleden echt aan toe. Ik woonde in een flat drie hoog. Zie nog de kabel voor mijn televisie via de buitenkant van de flat twee verdiepingen naar beneden lopen voor een aftakking van de buurman op één hoog. Gelukkig kon ik toen een baan krijgen waar je letterlijk tachtig uur in de week werkte. Zo kon ik dat allemaal snel aflossen.

Daarna kreeg ik wel steeds banen waarbij ik mijn verslaving kon onderhouden. Echt de periode van betalen wat je betalen moet en de rest gaat op aan drugs. Uitspattingen konden niet! Stel dat ik een tientje uitgeef aan iets en dat later tekortkom voor drugs? Ja, dat moeten we niet hebben natuurlijk. Dat soort dingen gingen en gaan nu nog steeds echt ver. Niemand gelooft mij als ik zeg dat ik wel eens een jaar lang zin heb gehad in een frikandel speciaal (met curry) maar het niet kocht omdat ik het mezelf niet gunde. Zelfs toen ik zelfstandig ondernemer was en met een knop op de kassa geld kon pakken, gunde ik mijzelf die frikandel niet. Drugs wel. Natuurlijk wel! Ga toch niet zonder zitten? Pfff wat denk je wel?

Ik zal het nooit vergeten. Na mijn scheiding kreeg ik een vriendin. Zij ging haar hele leven al naar Terschelling op vakantie. Ik deed als ondernemer niet aan vakantie. Er was geen betere tijd dan werktijd. “Pat,” zei ze, “Iedereen heeft vakantie. Jij hebt daar ook recht op”. Ja, leuk, maar weet je hoeveel drugsgeld daar in gaat zitten? Aan het eind van de rit ging ik voor het eerst in tien jaar op vakantie. Voor een kapitaal aan drugs mee gesmokkeld, maar alsnog waren de eerste drie dagen niet zo leuk. Onwennig. Niks doen, dat is niks voor mij. Toen had ik me voorgenomen om vanaf het begin van het eiland, naar het eind van het eiland te lopen. En daar ging Patty op zijn wondersloffen. Hoogtepunt van die overigens mooie dag: de frikandel speciaal die ik na een jaar voor mezelf kocht (met curry) bij het Duinmeertje van Hee. Dat dit echt een speciale frikandel was bleek wel uit het feit dat dit ook het eerste was wat ik vertelde toen ik “thuis” kwam. Het is gelukt!! Ik heb het gedaan.

Mei 2019, ik slaap vandaag voor het eerst sinds mijn opname op het IMC een nachtje thuis. Mooie weekendplanning gemaakt, alles dicht gespijkerd, wat kan er fout gaan? Ik ga het gezellig maken en wat lekkere dingen voor mezelf halen. Daar ging het dus helemaal fout. Het stukje oude kaas wat ik mezelf beloofd had, met een waarde van zo’n vijf euro, kon ik dus niet kopen. Ik gunde het mezelf niet! Ook al had ik zo mijn best gedaan al die maanden. Netjes en keurig overal op tijd, geen foute urinecontroles, ik gunde het mezelf niet. Toen ik terugkwam ben ik linea recta naar kantoor gelopen. Ik ben gaan zitten en zei: “Ik heb een probleem”. En ook tweeënhalf jaar na mijn opname speelt dat probleem nog. Dag en nacht ben ik bezig met rekenen bij mijn boodschappen. Ondertussen heb ik zin aan tapas, sushi, onbeperkt spare ribs, oude kaas, en natuurlijk een frikandel speciaal (met curry). Wie weet, volgend jaar.