“Ik wilde een beter leven dan dat ik had”

Jarenlang is het leven van Vincent (49) een opeenstapeling van verslaving, trauma’s en leegte. Hij gebruikt alles wat voorhanden is, maar vooral speed en xtc. Acht jaar geleden wist hij te stoppen: “Dat spul maakte me echt kapot.”

De verslaving van Vincent ontstaat op latere leeftijd. “Ik was altijd fel tegen drugs. Tot ik een relatie kreeg met iemand die wél gebruikte. Ik wist toen nog niet dat hij erg verslaafd was. Toen ik 37 was deed ik voor het eerst mee. Gewoon thuis, op de bank. Het leek onschuldig, maar al snel gebruikte ik steeds vaker.” Naast een licht verstandelijke beperking heeft Vincent ook ADHD, iets waar de drugs veel effect op hebben: “Vooral xtc en speed werkten goed voor mijn ADHD. Het bracht rust, zoals niks anders dat ooit had gedaan. Maar het effect verdwijnt en dan ga je meer gebruiken.”

Na een paar jaar begint het gebruik zijn tol te eisen. “Ik meldde me ziek op werk en kreeg paniekaanvallen. Op een gegeven moment leefde ik alleen nog maar van dag tot dag.” Zijn relatie, die zo’n twaalf jaar duurt, zorgt voor veel druk. “Vaak ging het over geld. Hij zette me onder druk om veel te werken en meer geld te verdienen. Ik werkte hard, maar later bleek dat er met dat geld andere dingen gebeurden. En ik wist van niks.”

Een diep gat

De relatie brengt Vincent steeds dieper in de problemen. “Hij had veel macht over mij. Ik durfde de relatie niet te verbreken, ook al voelde ik me steeds slechter.” Alles verandert na een ernstig ongeluk: “We zaten samen in de auto. Mijn ex-partner had gedronken en zat achter het stuur. Hij veroorzaakte een ongeluk waarbij een kind van zestien overleed. Na het ongeluk ben ik helemaal ingestort.”

Vincent raakt in de ziektewet en krijgt last van hyperventilatie, paniekaanvallen, schuldgevoel en extreme stress. “Ik slikte veel oxazepam om rustig te worden. Maar eigenlijk gebruikte ik steeds meer om maar niks te hoeven voelen.” Wanneer zijn ex-partner overlijdt aan een overdosis, valt Vincent opnieuw in een diep gat. “Eerst was ik een tijd bang om te gebruiken, omdat hij door het gebruik was overleden. Maar later vond ik een voorraadje drugs van hem, en ging ik weer gebruiken. Heel veel. Toen ging het echt mis.”

Zijn schoonzus grijpt in. “Zij heeft me letterlijk van de grond geraapt. Toen ik de ambulance zag dacht ik dat ik doodging. Mijn schoonzus heeft me naar Tactus gebracht. Eerst naar Zutphen, maar daar lukte het me niet. Ik begreep toen nog niet wat er nodig was, en ik was nog te ziek van de medicijnen. Uiteindelijk kwam ik in de kliniek in Rekken. Dat was voor mij het keerpunt.”

De kracht van veilige begeleiding en therapie

In Rekken begint voor Vincent het echte herstel. Deze kliniek is een van de TOPGGz-locaties van Tactus, waar hoogspecialistische zorg wordt gegeven aan mensen met een licht verstandelijke beperking en een verslaving. “Ik kon daar niet zomaar weg en ik kon ook niet meer gebruiken. Dat was precies wat ik nodig had. De eerste dagen waren zwaar, maar ik begon me langzaam beter te voelen.” Bij dagbesteding Tactory herontdekt hij een oude passie: tuinieren. “Met je handen in de aarde, dingen zien groeien – het gaf me weer plezier ergens in. Dat gevoel was ik helemaal kwijtgeraakt.”

Ook traumatherapie helpt hem verder. “Ik kon eindelijk praten over het ongeluk en over de dood van mijn ex. De emoties kwamen hard binnen, maar ik moest het verwerken.” Daarnaast krijgt Vincent psychomotorische therapie (PMT), waarbij hij sport en leert te voelen wat er in zijn lichaam gebeurt. “Je raakt zo gewend aan het verdoven van alles. Het voelde goed om weer in mijn lijf te komen.”

In de behandeling wordt ook rekening gehouden met zijn licht verstandelijke beperking. “Alles werd rustig uitgelegd, in kleine stappen. En mijn tweede moeder werd erbij betrokken. Zij kent mij door en door en kon goed uitleggen hoe ik in elkaar zit.” Vincent woont nu in een GGZ-woonvorm met 24-uursbegeleiding. “Dat had ik echt nodig. Je woont met mensen die snappen hoe het is om verslaafd te zijn. Als iemand trek heeft, kun je daar samen over praten. Dat helpt.”

Leven met teruggevonden rust

De verleiding blijft soms op de loer liggen. “Soms krijg ik het ineens benauwd, gaan m’n handen zweten en voel ik die prikkel in m’n neus. Dan weet ik: dit is zo’n moment. En dan kijk ik naar een oude foto van mezelf, vol in gebruik. Ik was mager en zag er vreselijk uit. Dan weet ik weer waarom ik ben gestopt. Ik wil nooit meer terug.”

Het leven van vincent is totaal veranderd. “Eigenlijk is iedereen trots op me. En ik ben ook trots op mezelf, zeker nu ik al acht jaar clean ben.” In zijn vrije tijd is Vincent vaak in zijn eigen groentetuin te vinden. “Sla, aardappels, tuinkers: lekker buiten bezig zijn. En ik fotografeer vogels. In de natuur word ik rustig en voel ik me veilig.”

Toekomstplannen heeft hij ook. “Ik wil ooit zelfstandig wonen. En een keer op vakantie. Kleine dingen, maar ze betekenen veel.” Voor mensen die zich herkennen in zijn verhaal, heeft hij een duidelijke boodschap: “Je moet echt kiezen voor je herstel. Met doen kun je alles bereiken – maar je hoeft het ook niet alleen te doen.”