‘Verslavingsgeneeskunde: Pionieren in een uitdagend en veelzijdig vakgebied’ 

Jarenlang werkte Martijn van der Meer als spoedeisende hulp arts, totdat hij plotseling besloot dat het genoeg was. Hij overwoog zelfs om de zorgsector volledig achter zich te laten. Met veel plezier begon hij aan een nieuwe baan als postbode. Toch werd zijn interesse opnieuw gewekt door een advertentie voor een functie in de zorg. Het beoordelen van patiënten op papier sprak hem wel aan, maar de positie was al ingevuld. Ondanks dat ging hij toch in gesprek en toen kwam de mogelijkheid om als verslavingsarts aan de slag te gaan. “Ik kende het vak niet, had er zelfs nog nooit van gehoord. Maar na het gesprek dacht ik: ‘Wauw, dit is het!'” 

Zo ben ik zeven jaar geleden bij Tactus terechtgekomen. Na een dag meegelopen te hebben, besloot ik de opleiding te volgen. Het was even wennen om weer in de leerboeken te duiken, maar dat ging gelukkig snel. Verslavingsgeneeskunde is een breed specialisme waarbij je te maken hebt met zowel somatiek als psychiatrie. Je benadert de problemen van de patiënt vanuit verschillende invalshoeken, wat mij enorm aanspreekt. De tweejarige opleiding volg je naast je werk, dus het is wel even flink aanpoten.  

Verslavingsgeneeskunde is een jong en relatief nieuw vakgebied. Veel moet nog worden onderzocht en dat maakt het vak ook zo bijzonder, omdat je als pionier nieuwe mogelijkheden kunt verkennen. Tactus is in dat opzicht ook een fijne organisatie, je krijgt veel vrijheid. Om te experimenteren en te ontdekken, wat de zorg alleen maar ten goede komt. Bovendien komen er voortdurend nieuwe middelen op de markt. Zodra het ene middel op de opiumlijst wordt geplaatst, bedenken de chemische labs wel weer een nieuw middel. Dat maakt dat je continu op zoek moet naar nieuwe oplossingen. 

Ook de doelgroep is uitdagend en heel divers. Je kunt echt kijken naar wat het beste bij jou past. Zelf werk ik het liefst in de sociale verslavingszorg, waar de patiënten eerlijk zijn over wat ze willen en er niet omheen draaien. Ze worden vaak door de hele maatschappij verstoten en daarom zijn ze vaak des te dankbaarder voor de hulp die wij bieden. Hun dankbaarheid uiten ze op hun eigen manier; het is subtiel, maar als je goed luistert merk je het zeker op. Bijzonder is ook dat de locatie waar ik zeven jaar geleden een dagje mocht meelopen, nu de locatie is waar ik als verslavingsarts helemaal op mijn plek zit. Je kunt dus wel zeggen dat de cirkel rond is!    

Interesse?

Ben jij (basis)arts en wil je meer weten over de specialisatie tot verslavingsarts? Lees dan snel verder>>
Of solliciteer direct>>