“Ik sta weer aan het stuur van mijn eigen leven”

De CRAFT-training is speciaal ontwikkeld voor familieleden, partners en vrienden van mensen met een verslavingsprobleem. Deelnemers leren grip te houden op hun eigen leven en ontdekken hoe ze hun naaste op een effectieve manier kunnen ondersteunen.

Magda* nam samen met haar man deel aan de training in Zwolle. Haar zoon heeft een gokverslaving. “Ik vond het fijn dat de groep bestond uit een mix van ouders en partners. Je herkent elkaars worstelingen, ook al zijn ze verschillend. Als ouder heb je snel de neiging de ander te redden. Ik heb geleerd dat ik de huur niet meer betaal voor mijn zoon. Dat voelt hard, maar hopelijk pakt hij zo zelf verantwoordelijkheid voor zijn keuzes.”

Grip op jezelf

Magda’s zoon accepteert geen hulp en verbrak zelfs het contact met zijn ouders. “We hebben met steun een interventie gedaan, maar dat leverde niet op wat we hoopten. Door CRAFT ben ik beter voor mezelf gaan zorgen. Ik zat vaak in het verdriet: wat kan ik nog doen? Maar ik heb geleerd mij te beperken tot wat wél kan.”

De groepservaring hielp daarbij. “Je ziet dat anderen net zo worstelen. Dat geeft begrip en vertrouwen. De trainers speelden steeds in op wat er in de groep leefde en toetsten of onderwerpen relevant waren.”

Nieuwe inzichten

Magda leerde onder meer de cirkel van Prochaska en DiClemente kennen, die stadia van verandering beschrijft. “Onze zoon zit misschien nog in de fase van overwegen. Als wij met oplossingen komen, sluit dat niet aan. Dan komt er geen echt contact. Het is beter te luisteren en bij hem aan te sluiten.”

Ook communicatie was een belangrijk thema. “Onze zoon is gevoelig voor negatieve communicatie. CRAFT leert juist hoe je positief en effectief kunt communiceren. We hadden gehoopt dit meteen in de praktijk te brengen, maar omdat er nu geen contact is, lukt dat niet. Toch blijf ik hopen op betere tijden.”

Grenzen stellen

Een belangrijk resultaat is dat Magda en haar man duidelijke grenzen zijn gaan stellen. “Dat deed ik eerder te weinig. Nu kan ik beter omgaan met de situatie en meer leuke dingen doen. Ik sta weer meer aan het stuur van mijn eigen leven. Ook belangrijk: we zijn er voor onze andere zoon.”

Schuld en respect

De ontdekking dat hun zoon een verslaving had, kwam pas vorig jaar. “In het begin wist ik niks van verslaving. We zijn ons gaan inlezen. Wat ik goed vond aan de begeleiding: er werd duidelijk gezegd dat we niet schuldig zijn. Je werkt hard aan positieve communicatie, maar dat betekent niet dat je schuld hebt. Het vergroot gewoon de kans op een positieve wending – voor jezelf én voor je zoon.”

De training bracht ook meer begrip. “Ik heb geprobeerd contact te krijgen met mijn zoon zonder over zijn verslaving te praten. Soms lukte dat, en toen het echt slecht ging, stond hij bij ons op de stoep. Ook ben ik een keer bij een Intact-groep geweest. Ik keek eerst neer op mensen met een verslaving. In één avond ben ik daarvan genezen. Ik heb nu veel respect voor mensen in herstel. Het vraagt enorm veel kracht.”

*Naam gefingeerd. Echte naam bij de redactie bekend.