Hoogsensitief en verslaafd  

Een tijd geleden, toen ik nog bezig was met mijn klinische behandeling, kreeg ik na zo’n vijf maanden aan gesprekken te horen van mijn psychiater dat ik overduidelijk hoogsensitief ben. HSP, oftewel: ik heb een High Sensitive Personality.  

En ondanks dat ik helemaal niks heb met labels, en mijn problematiek meestal omschrijf als “mentale uitdagingen”, was ik hier wel degelijk blij mee. Eindelijk! Ik ben geen aansteller. Wat een opluchting. Mijn hele leven lang hoor ik namelijk al dingen als “Niet huilen”, “Er is niks aan de hand”, “Je moet het gewoon loslaten”, “Zo erg is het toch niet?” en “Trek het je niet zo aan joh”. De lijst met reacties en meningen is lang. Ongetwijfeld goed bedoeld in de meeste gevallen, maar niet helpend voor mij.

Gemiddeld één op de vijf mensen is hoogsensitief. Maar ieder mens is uniek en dus is iedere HSP’er ook weer anders in het ervaren van en het omgaan met emoties en gevoelens. Het is in principe eenvoudig uit te leggen: ik ben in al mijn zintuigen en emoties vele malen gevoeliger dan mensen die niet hoogsensitief zijn. Altijd. Zelfs fysiek reageer ik overal heftiger op. In de praktijk betekent dit dat ik tegen veel lastige dingen aan loop. Zo kan ik niet tegen drukte, of teveel mensen in één ruimte.  Ik voel bijna altijd hoe andere mensen zich voelen, en dan maakt het niet uit of ik ze wel of niet ken. Ik kan er zwaar overprikkeld van raken.

Natuurlijk ben ik niet helderziend, maar als iemand bijvoorbeeld boos is en dit niet uit, maar wel in mijn directe omgeving is, dan voel ik die spanning meteen. Vroeger begreep ik dat niet, ik werd zonder aanleiding uit het niets heel onrustig, angstig, boos of verdrietig. Nu weet ik dat dat de emoties van een ander kunnen zijn, die ik dan voel en non-verbaal opvang. Ik ben heel opmerkzaam en dat gaat vanzelf. Heb oog voor elk detail, zie en hoor alles, zonder dat mensen dat door hebben. Soms is dat echt dodelijk vermoeiend. En soms voel ik andermans stemming of intentie zelfs als ik met diegene bel of appjes over en weer verstuur.

Ik kan me er nog niet goed genoeg voor afschermen, maar ik heb wel wat helpende tools gevonden om me even af te sluiten of te ontprikkelen. In de periode dat ik in actieve verslaving zat, ging dat uiteraard anders. Ik was onder invloed, en dan merk je minder tot weinig van je omgeving. Nu ik in mijn tweede jaar van herstel zit is het best een strijd, die overgevoeligheid in combinatie met tot nu toe onbehandelde PTSS. Ik heb ook nog eens een overactief brein en kan me vaak niet goed focussen (voor de fans van labels: ja, ik bedoel ADHD). Dit maakt dat mensen soms geen hoogte van me kunnen krijgen. Soms ben ik ‘too much’ voor mensen. Maar daarbij… vaak zijn de dingen voor mij ook ‘too much’. En wat is ‘too much’? Wat zegt dat over mij, en… wat zegt dat over de ander? Ik wil niets liever dan gewoon deelnemen aan het dagelijks leven. Maar dat blijkt af en toe nog vies tegen te vallen!

Tot slot wil ik zeggen dat ik ondanks de lastige kant van mijn HSP, er ook oprecht heel blij mee ben.  
Als ik geniet van een kop thee, geniet ik echt. Muziek kruipt vaak diep in m’n ziel. Ik schrijf gedichten tot de tranen over m’n wangen rollen. Heerlijk. En als ik van iemand hou doe ik dat heel intens. Ik ben dol op de natuur en ik word al gelukkig als de zon schijnt en de vogeltjes fluiten. Oh en ik hou zo van dieren, die het leven wel hebben begrepen. Dus de lows van het leven zijn pittiger voor mij, maar de highs zijn onbetaalbaar.

En dat ik dat nuchter en clean mag ervaren is helemaal een cadeautje. Ik hou van de liefde, ik hou van het leven. Mijn empathisch vermogen is ontzettend hoog en dat gaat me nog goed van pas komen als mijn droom om ervaringsdeskundige te worden uit gaat komen. Ik omarm mijn hoogsensitiviteit steeds meer en accepteer ook dat er mensen zijn die het niet begrijpen. En dat is prima. Maar hooggevoeligheid staat niet gelijk aan naïef of zwak zijn. Dus zie je mij in tranen: weet dat dat ik juist sterk genoeg ben om ze er zonder schaamte te laten zijn. Daarin ligt mijn kracht. Het mag er zijn. Ik voel niet te veel, ik overdrijf niet en ben niet zielig. Mijn leven is intens en ik zou het niet anders willen!