“Elke dag dat ik niet gebruikt heb, zeg ik tegen mezelf: ‘ik kan dit’”
Na traumatische ervaringen in haar jeugd kampt Misha Fankhauser (20) jarenlang met verschillende verslavingen. De weg naar herstel is moeilijk, eenzaam en voelt soms als een hel, maar heeft Misha sterk en positief gemaakt: “Ik weet dat ik dit moet doen voor het leven dat ik wil”.
Misha was nog jong toen haar moeder overleed, een vrouw die haar kinderen altijd alle liefde van de wereld had gegeven. Plots kwam ze bij haar oom te wonen en die overgang viel haar zwaar; het voelde er niet als een warm en liefdevol thuis. “Van al die liefde naar niks, dat vond ik heel moeilijk. Ik kwam op een woongroep terecht, werd depressief en begon mezelf pijn te doen. Het voelde alsof ik het niet waard was en ik het nooit goed deed,” vertelt ze. Rond haar veertiende biedt iemand haar haar eerste jointje aan. “Diegene zei dat het zou helpen om mijn gevoel te doven en dat ik er tenminste geen littekens van kreeg”.
Het zo nu en dan blowen gaat al vrij snel over in een verslaving en niet lang daarna voegt zich daar een speedverslaving bij. Wanneer ze rond haar vijftiende door verkeerde vriendjes in aanraking komt met speed neemt haar gebruik snel toe. “Al binnen een maand gebruikte ik veel en kon ik geen dag zonder. Bij het wakker worden begon ik met een paar lijntjes, op de fiets naar school stopte ik om nog wat te nemen en vervolgens dook ik tussen de lessen door de wc in voor meer.”
Ik leek leuk en vrolijk, maar ik was allesbehalve gelukkig met mezelf.
“Met speed op was ik de beste versie van mezelf. Althans, dat dacht ik toen”, vertelt Misha. “Ik viel erdoor af en deed gezellig, vrolijk en actief, waardoor ik altijd complimentjes kreeg en me goed ging voelen. Als ik niet had gebruikt vroeg men of ik moe was of kreeg ik te horen dat ik er slecht uitzag. Doordat ik zo op zoek was naar liefde wilde ik dat goede gevoel behouden van alle complimenten die ik kreeg als ik wel gebruikt had. Ik leek leuk en vrolijk, maar vanbinnen was ik allesbehalve gelukkig met mezelf”, legt ze uit. Al snel ging het slechter en slechter met Misha. Dat goede gevoel wat ze eerst van het gebruik kreeg kwam niet meer terug. Ze sliep nauwelijks, had diepe wallen onder haar ogen en praatte met niemand.
Toen ze achttien was verruilde het excessieve speedgebruik zich voor een alcoholverslaving. “Ik dronk de hele dag, tot ik in slaap viel. De volgende ochtend begon ik weer. Alcohol was voor mij het moeilijkste, ik dacht echt dat ik daar nooit meer vanaf zou komen”, vertelt ze. “Op een ochtend had ik de eerste fles wijn al op en had ik geen drank meer. Ik voelde me belabberd maar moest in een viezig trainingspak en met vette, ongewassen haar naar de supermarkt om nieuwe te halen. Toen hoorde ik het nummer ‘Deja vu’ van Eminem, waar ik groot fan van ben. De tekst sloeg op mijn situatie en kwam hard binnen; ik zakte huilend op de grond en besefte dat ik wat moest doen.”
Ik wil mezelf zo sterk krijgen dat ik anderen kan helpen.
Misha zocht contact met Tactus en werd bijna direct geholpen. “De eerste maand had ik elke dag begeleiding, waardoor ik het volhield. Ik vond het heel beangstigend in het begin. Je leven wordt zoveel beter als je clean bent, maar zo voelde dat eerst niet. Zoveel mensen hebben mij opgegeven in het verleden, maar bij Tactus stonden ze altijd voor me klaar, op goede en op slechte momenten. Ik voelde er een warme verbondenheid die ik nog niet eerder had gevoeld.” Inmiddels is Misha bijna een jaar clean en voelt ze zich sterk: “Ik leer nog elke dag, maar elke dag dat ik niet gebruikt heb zeg ik tegen mezelf: ‘ik kan dit’. Ik wil mezelf zo sterk krijgen dat ik anderen kan helpen.” Haar droom voor de toekomst is dan ook om via de opleiding hbo-opleiding ervaringsdeskundige in de verslavingszorg te gaan werken en jeugd te helpen bij hun herstel.