Soda lemon

Dus ik was op vakantie en alles ging soepel. De huilbabywaarde bleef op een acceptabel niveau tijdens de vlucht, het hotel was fijn en het eten de mensen en de omgeving en de sfeer en de rust en de wat-ik maar-kan-bedenken, was geweldig. Precies wat ik mezelf had voorgeschreven en nodig had. En het is droog gebleven, ook qua alcoholgebruik. Wat soms nog wel een uitdaging was, zoals ik al een beetje verwachtte (oké, waar ik me behoorlijk druk om maakte).

Vooraf waren wat scenario’s door mijn hoofd gegaan; ik was me aan het voorbereiden en best gespannen. Met een paar momenten was ik extra bezig geweest: ’s avonds na het eten aan zee met een bar vlakbij, mijmerend over het water kijkend naar de lichtjes van het stadje aan de overkant en als ik leuke mensen zou treffen met wie het klikte. Het eerste moment had ik elke avond, want er moest en zou nagedacht worden over het afgelopen én het komende jaar. Bovendien had de pijl van Cupido mijn hart vol weten te raken, een tijd terug, maar die pijl moest er vlak voor de vakantie tot m’n verdriet uit gewrikt worden. De wond moest gaan helen, maar het bloeden was nog niet eens gestopt.

Mijn ogen scanden automatisch de etiketten van de flessen die me maar al te bekend voorkwamen

Dus ik mijmerde en ik dacht na en ik voelde en rouwde met een tot de tanden toe bewapende bar in m’n rug waar de flessen van zo’n beetje elk denkbaar merk trots met de borst vooruit stonden. Elke keer als ik mijn Griekse koffie of ‘soda lemon’ (‘Good evening my friend, soda lemon for you?’) bestelde, scanden mijn ogen automatisch de etiketten van de flessen die me maar al te bekend voorkwamen. Ze stonden kriskras door elkaar en ik voélde mijn ogen gewoon heen en weer schieten. Ik dacht een paar keer heel even, heel snel: ‘Neem lekker een dubbele Campari, Tim. Het is warm geweest, even resetten, melancholisch worden en denken aan wat geweest is afgelopen jaar.’ Maar ik deed het niet, geen druppel alcohol.

Zelfs ondanks dat het zo’n zes keer zomaar is neergezet voor me, na het eten, of gewoon. Ondanks de opmerking van iemand naast me: ‘That’s it?! You should drink more, you’re on holiday!’ toen ik m’n rekening van de hele dag betaalde. Of het ongeloof van de jonge barman toen ik zei dat ik geen alcohol drink (‘Whaaaattt?! But you do drink the caffeïne right?’). En zo kan ik nog wel wat situaties bedenken. Maar. ik. deed. het. niet. En zelfs nu ik dit typ denk ik ergens heel diep in me: ‘Had het toch maar gewoon gedaan, man.’ Ik krijg zelfs lichte kriebels in m’n maag nu, als ik terug denk aan die plek aan zee waar ik elke avond zat en waar een fles zo goed bij gepast had. Alsof ik een kans gemist heb, alsof het zonde is dat ik het niet gedaan heb. Tja.

Maar ik weet, gelukkig ook grotendeels met mijn gevoel en niet alleen met m’n verstand, hoe snel ik alles zou afbreken wat ik heb opgebouwd. Of beter: hoe snel ik mezelf zou afbreken, en daarmee niet terug bij af zou raken, maar nog veel verder terug, mijlenver vóór af. Maar nu heb ik weer een test doorstaan, ik was op vakantie, sinds tijden, voor het eerst helemaal alleen, voor het eerst in m’n herstel. En het was heerlijk, net als het veel te vaak terugkijken van de foto’s en de reacties uit mijn omgeving. Met name die van m’n beste vrienden deden m’n ogen tranen. Ze zagen dat ik het goed had gehad en ze gunden het me zo, ondanks alle shit die ze hebben meegemaakt met me en alle streken die ik ze heb geleverd. Of waarschijnlijk juist daardoor, nu ik er zo over nadenk. Nog zo’n cadeau van herstel. Ik moet oppassen want straks ga ik mensen nog aanraden om een verslaving te beginnen om daarna in herstel te kunnen, omdat het zoveel kan brengen.

En alhoewel ik eerder mensen vervloekte die zeiden ‘zonder drank kan je het ook leuk hebben’: ik ben nu een van hen. Anders leuk, maar niet minder. Minder gek, uitzinnig, losgeslagen, zeker. Maar wel dieper, bewuster, fundamenteler. En ik vind het heerlijk. Niet meer door te denken ‘Ik wou dat ik ook een lekker biertje kon nemen’ maar door deze nieuwe realiteit te accepteren en omarmen en that’s it. Niet eens per se mooier, beter, verantwoordelijker, spiritueler, volwassener, gezonder, kijk-mij-eens-niet-drinken-er, maar gewoon: ik drink geen alcohol. En ik ben geen uitleg verschuldigd, sodemieter op met je vragen en/of ik leg het je graag uit. Ligt er maar net aan. Ik, mijn gedachten en gevoelens, m’n soda lemon en uitzicht op zee. Verder bestaat even niet, maar alleen dit, hier, nu, en dit blog.