Plezierige Activiteiten Lijst-lijst

Een nieuwe medewerker in de kliniek startte, nadat ze een tijdje in dienst was, vol enthousiasme met wat een ‘PAL-lijst’ genoemd wordt, een ‘Plezierige Activiteiten Lijst-lijst’. Dit riep meteen ergernis bij me op. De enige activiteit waar ik toen echt van hield was inactiviteit. In mijn wereld vond ik acht stappen naar de koelkast voor een nieuwe halve liter al moeite en die houding had ik nog niet van me afgeschud, toen ik voor het eerst de PAL lijst voor mijn neus kreeg.

Ik keek er met een schuin oog naar. Tot mijn afgrijzen zag ik meer dan een A4’tje (vijf A4’tjes!) met 139 activiteiten, van sport tot ‘een pijp, sigaar of sigaret roken’ (ja echt), aan te vullen naar wens. Het was alsof ik gevraagd werd een marathon te lopen. Op de lijst stond de activiteit en daarnaast twee kolommen met ‘hoe vaak’ en ‘hoe plezierig’. Het begon lekker makkelijk, helemaal in mijn straatje, met ’tv kijken’ en ‘radio/muziek luisteren’, maar ging al snel richting ‘bestuurswerk’, ‘yoga’, en ’tuinieren en planten verzorgen’.

Ik had moeite om mijn cynisme te verbergen en open te staan voor wat ik misschien wel plezierig zou kunnen vinden in een nieuw, nuchter leven. Ik begon terug te denken aan kleine Tim en wat ik toen zoal leuk vond. Ik vond buiten spelen leuk. Niet opletten in de les was ook fijn. Op de gang staan moet ik leuk hebben gevonden want dat kwam nogal eens voor. Bijdehand doen, leraren tergen, voetbal… niet per se meteen dingen waar ik wat aan zou kunnen hebben in mijn nuchtere leven, vond ik. Maar door het enthousiasme en geduld van deze medewerker vond ik dat ik ergens mee moest komen, en harder moest nadenken.

Zo bedacht ik dat ik vaak een beetje de leiding op me nam met buiten spelen, en dat ik bij het leraren tergen bijdehand was, maar dat betekende ook dat ik misschien wel handig was met argumenten en humor en mezelf aardig kon uitdrukken. En ik lette lang niet altijd op in de les, maar welk kind vind het nou leuk om de hoofdstad van de provincie Drenthe te leren op z’n 10e? Bovendien, dacht ik toen, waarom zou zo’n provincie überhaupt een hoofdstad hebben, is dat niet wat overbodig?

Ik dacht er weer aan dat ik heus wel kon opletten, maar vooral op de dingen die mij interesseerden, en niet op wat zogenaamd handig of belangrijk werd gevonden. Als ik er wat anders naar zou gaan kijken, en mezelf wat openstelde voor nieuwe dingen en hoe leuk nuchter leven zou kunnen zijn (over de hele wereld hadden miljoenen mensen in herstel dat wel bewezen) dan kon ik vast wat hebben aan die lijst.

Alle activiteiten waarbij je ’tamelijk’ of ‘heel erg’ plezierig had omcirkeld, moest je aan het einde aankruisen. ‘Lang uitslapen’ en ‘gewoon maar wat zitten’ bleven bij mij onverminderd populair. Ik vond het geniale activiteiten, die ik toch echt in mijn nuchtere leven in stand wilde houden. Alleen dan niet als volledige dagtaak.

Ik kreeg een helder en praktisch zicht op hoe ik mijn nuchtere leven onder andere zou kunnen vormgeven. En dat had ik nodig want ik had al lang en breed aan mezelf bewezen dat als ik niets nuttigs of leuks deed als ik met ontslag was, ik net zo goed meteen weer kon gaan drinken. Mijn meest geliefde dagbesteding zou weg gaan vallen en ik zou al die uren op moeten vullen.

Toch was ik dit alles na een tijd – inmiddels uit de kliniek – alweer bijna vergeten toen er, bij het wanhopig agressief zoeken naar een belangrijk maar onvindbaar formulier, opeens een A4-tje uit de stapel papieren op de grond dwarrelde. Het was pagina drie van de ‘Plezierige Activiteiten Lijst-lijst’. Deze begon bij nummer 63: ‘Eau de cologne, parfum, aftershave etc. gebruiken’. Tamelijk plezierig was omcirkeld.

Toevallig heb ik eind vorige week een luchtje gekocht. Als fijn cadeautje aan mezelf. Na lang wikken en wegen, vergelijkende prijs -en warenonderzoeken en pijniging door een van de Grote Levensvragen (heb ik dat nou wel ècht nodig? bij lange na niet, maar wat dan nog?) besloot ik de ‘fuck it-switch’ om te zetten, maar dan op een goede manier. Omdat ik de lijst steeds beter snap.