Onderzoek naar zorgzwaarte

Opvattingen over zorgzwaarte zijn er in overvloed, maar van wetenschappelijke onderbouwing is nog weinig sprake. In het verleden leidde dit vaak tot lange en voor de cliënt ontmoedigende intake- en diagnostiektrajecten. Daar hebben we de laatste jaren veel aan verbeterd door de triage en een verbeterde intakeprocedure met een regiebehandelaar. Ook de structuur van zorgpaden, gekoppeld aan ROM, brengt ons weer een stap verder.

In mijn onderzoek probeer ik aanwijzingen te vinden voor het verder verbeteren van de indicatiestelling. In mijn eerste artikel heb ik gekeken of er aanwijzingen zijn voor een fasering of stagering van verslaving bij Tactus-cliënten. In mijn tweede artikel evalueer ik de wijze waarop we met de MATE de verslavingsernst vastleggen. In een derde artikel onderzoek ik of de wijze waarop we met de MATE gegevens vastleggen een betere voorspeller is voor zorgzwaarte dan het zorgvraagzwaartemodel zoals we dat nu (experimenteel) voor de verzekeraars vastleggen.

In het volgende artikel zal ik verkennen welke factoren er nog meer zijn om de voorspelling van de wenselijke zorg te verbeteren.

De groep mensen die worstelt met een verslaving is enorm divers. Dat geldt ook voor de hulp die ze krijgen: qua aard, maar vooral ook qua intensiteit.

Ruud Rutten, bestuurder

Hoe beter we de noodzakelijk zorg kunnen voorspellen, hoe meer grip we hebben op het genezings- en herstelproces. Bovendien kunnen we de zorg dan beter organiseren. Wanneer we cliënten sneller en nauwkeuriger kunnen vertellen wat we ze kunnen bieden, neemt het vertrouwen van de cliënt in de behandeling en in de therapeut toe. Dat heeft dan weer een positieve invloed op de motivatie en de therapietrouw. Dat laatste is natuurlijk waar het vooral om gaat in de behandeling van psychische stoornissen, zeker bij een verslaving. Dat is wat me uiteindelijk bezighoudt: meten is weten, resulterend in beter organiseren om uiteindelijk te inspireren en te motiveren.