Elk kind heeft zijn eigen verhaal

Als je deze foto ziet, zul je misschien denken: Oke, wat vlammetjes die uit van die blikjes komen… En dan weer over tot de orde van de dag. Voor mij roept deze foto een heel bijzonder moment op.

Afgelopen zomer, tijdens de Talk ’n Joyweek, zaten we met de begeleiders en de kinderen in een halve kring om dit zelfgemaakte kampvuurtje heen. Daar zaten onze lieve kinderen en jongeren, allemaal met een eigen verhaal. De een heeft een vader met alcoholproblemen, de ander heeft een moeder met drugsproblemen. Bij de een is de vader net afgekickt en de ander heeft de vader net weer een terugval gehad en zit in de kliniek. Bij elkaar vinden ze veel herkenning. Stuk voor stuk zijn het hele dappere kinderen, waar je vaak aan de buitenkant niks van merkt.

Het is de laatste avond van de Talk ’n Joyweek. Het een na laatste Talkblok. Een moment waarbij we stilstaan bij de thuissituatie. De vraag aan de kinderen: Schrijf iets op een briefje wat je graag hier achter zou willen laten in het vuur. De kinderen krijgen een blaadje en een pen en beginnen te denken en te schrijven. Op de achtergrond is het stil. Je hoort alleen de vlammen en soms wat geluiden uit de natuur.

Als iedereen wat heeft opgeschreven, mogen ze stuk voor stuk naar voren komen om hun briefje in de vlammen te gooien. Ze mogen zelf kiezen of ze dat wat op hun briefje staat willen delen, of dat ze het liever voor zichzelf houden. De een heeft tranen in de ogen en vertelt liever niets. Andere kinderen vinden het fijn om het wel te delen met de groep. Zo respectvol hoe ze op elkaar reageren en hoe ze iedereen hun eigen moment gunnen. Er heerst een sfeer die onbeschrijfelijk is. Er vloeien tranen van verdriet, maar ook tranen van blijdschap. Tranen voor wat er thuis gebeurt. Tranen voor een onzekere toekomst. Maar ook tranen van blijdschap; dat ze kinderen hebben leren kennen die hetzelfde meemaken. Tranen van hoe trots ze zijn op het feit dat ze zo dapper omgaan met de dingen die hun pad kruisen.

Elk kind heeft zijn eigen verhaal. Het is belangrijk dat kinderen hun verhaal kunnen delen, zodat ze de heftige dingen niet alleen op hun schouders hoeven te dragen.

Het voelt goed dat wij, als KVO-medewerkers, deze kinderen kunnen helpen hun veerkracht te vergroten, een luisterend oor te kunnen bieden en tips te kunnen geven hoe om te gaan met een vader en/of moeder die verslaafd is.