‘Begeleiding, hulp en advies voor cliënten met levensvragen’

Geestelijke verzorger bij Tactus

Binnen Tactus zijn ze een beetje een vreemde eend in de bijt; de drie geestelijke verzorgers. Ze bieden begeleiding, hulp en advies aan cliënten met levensvragen. Collega Aris Gude is een van hen, werkzaam in de forensische verslavingskliniek in Zutphen en Apeldoorn. Na een carrière in de creatieve industrie en een eigen verslavingsverleden kreeg hij een late roeping en koos hij voor de studie theologie en geestelijke verzorging.

“Het eerste wat cliënten vaak denken als je als geestelijk verzorger de afdeling op komt lopen, is dat je een pastoor of dominee bent. Maar ik ben een algemeen geestelijk verzorger; wel geënt op een spirituele bron, in mijn geval Rooms Katholiek. De vraag of ik dan wel objectief kan zijn wordt weleens gesteld, maar doordat ik mij toewijd in mijn geloof hoop ik een beter mens te worden en juist meer gastvrij te zijn voor mijn naasten. Dat geldt voor iedereen, welke geloofsovertuiging of levensfilosofie iemand ook heeft.

Trage vragen zetten aan tot bezinning en inkeer

Cliënten staan vrij ons op te zoeken, dit is altijd vrijwillig. Een geestelijk gesprek voer je ten slotte niet op afroep. In de gesprekken is er aandacht voor de spirituele component van het herstel. Ik werk hierbij vanuit de spirituele visie ‘al heel’ te zijn. Dat wil zeggen dat we een ware natuur hebben, onze essentie of ons authentieke ‘ik’. En deze essentie is ‘heel’. Dit authentieke zelf – wat ik vanuit mijn traditie onze ziel zou noemen – ligt onder ons geconstrueerde ‘ik’, onze emotionele programma’s, ons ego of hoe je het ook noemen wilt. In die essentie is ieder mens gelijk. De levensvragen die opkomen bij deze zielsgesprekken zijn veelal vragen waar niet direct een antwoord op te geven is: Wat is goed leven? Is er meer? En hoe geef ik betekenis aan wat mij overkomt? Het worden ook wel de trage vragen genoemd, omdat ze aanzetten tot bezinning en inkeer. Cliënten ervaren de  ruimte die er is om te spreken over deze zaken vaak als prettig en soms zelfs verlichtend.

Als geestelijk verzorger hebben wij een mooie rol binnen Tactus. Toch merken we dat veel collega’s vaak niet echt weten wat we doen, of dat ze zelf handelingsverlegenheid ervaren als het in behandelcontacten gaat om zingeving, spiritualiteit of levensbeschouwelijke zaken. Het zou mooi zijn als we meer in het zorgtraject mee kunnen en medewerkers kunnen trainen in aandacht voor zingeving, zowel bij de cliënt als in hun eigen werk. Dat zijn stappen waar we de komende tijd mee aan de slag willen gaan. Volgens mij is de ideale driepoot die we binnen Tactus zouden kunnen nastreven: behandeling (met alle vaktherapie incluis!), ervaringsdeskundigheid en geestelijke verzorging. Dan zie je de hele mens en zijn we op weg iedere cliënt de beste zorg te bieden.”